ساختار سنسور های مادون قرمز اساساً شامل ردیاب مادون قرمز فعال (AIR) و ردیاب مادون قرمز غیرفعال (PIR) هستند. تئوری و اصل شیوه کار برای این دو نوع دنبال کننده ها کاملاً متفاوت است. ردیاب های مادون قرمز فعال چند بیم را از فرستنده ارسال می کند و یک گیرنده در سمت دیگر آن ها را دریافت می کند که مناسب نصب در محیط خارجی و تشخیص و ردیابی نقطه به نقطه است در حالی که ردیاب ها ی مادون قرمز غیرفعال پرتو مادون قرمزی از خود منتشر نمیکنند و تنها پرتو مادون قرمز ساطع شده از محیط را دریافت می کند.

ردیاب های مادون قرمز فعال ، بیم دتکتور خطی نامیده می شوند. شیوه عملکرد آن ها به این گونه است که فرستنده ۲ ، ۳ ویا ۴ پرتو مادون قرمز را ارسال می کند و پس از اینکه آن را برای فاصله مشخصی که بر اساس نوع بیم دتکتور تعیین می شود، یک گیرنده این پرتو ها را دریافت می کند. زمانی که این پرتو ها قطع و شکسته شوند، تحریک شده و آلارم دستگاه حفاظتی به صدا در می آید.

ردیاب های مادون قرمز غیرفعال یا همان PIR تغییرات مربوط به سطح انرژی مادون قرمز که به علت حرکت انسان ، حیوانات و … پدید می آید را ردیابی میکنند.

ردیاب های PIR به راحتی با منابع گرما و نرخورشید تداخل پیدا می کنند به همین دلیل مناسب نصب در محیط های داخلی هستند.

ردیاب های PIR نباید در نزدیکی محل هایی که تهویه هوا هستند نصب شوند زیرا حسگر آن ها به تغییرات دما حساس است و ممکن است باعث ایجاد هشدار اشتباه شوند. همچنین نباید این حسگر ها در مقابلشان اشیای متحرک باشد چون باعث جابجایی هوا و نهایتاً منجر به هشدار اشتباه می شوند.

بیم دتکتور های خطی اساساً برای نصب در محیط بیرون طراحی شده اند. دارای درجه حفاظت IP65 هستند به این معنا که در برابر شرایط نامساعد آب و هوایی مقاوم هستند و عملکرد خوبی دارند.

به آسانی می توان درجه حساسیتشان را تغییر داد تا از بروز آلارم های اشتباهی که ممکن است به علت عبور حیوانات یا افتادن برگ ها به وجود آیند، جلوگیری کرد.

این قابلیت را دارند تا بتوان چند بیم دتکتور خطی را به صورت موازی یا سری نصب کرد تا بتوان محیط بیشتری را تحت پوشش قرار داد.

چون دارای صفحه LCD هستند نصب بسیاز آسان و راحتی دارند.